Niet alleen de componist of de hoofdartiest is verantwoordelijk voor een hit, ook de muzikanten. Zij leggen naast hun ziel en zaligheid ook hun vakmanschap en ervaring in een spel, waardoor een liedje boven zichzelf kan uitstijgen. In deze serie vertellen onze Humble Heroes over de hit waarop ze spelen. Aflevering 2: bassist en docent Michel van Schie over Nobody’s Wife van Anouk.
“Nee, dat Nobody’s Wife een hit zou worden, had ik niet direct door. Wel dat het een heel goed liedje was. Maar alle nummers die we die dag opnamen voor Anouks debuutalbum Together Alone waren goed. Terwijl de dag wat rommelig begon. De avond ervoor speelde ik met Loïs Lane in Groningen en op de terugweg werd het erg gezellig in de tourbus. De volgende ochtend zou ik in de thuisstudio van George Kooymans, gitarist van Golden Earring, een plaat opnemen met een nieuwe zangeres waar hij mee werkte: Anouk.
Alleen: ik had mij verslapen. Het was iets te gezellig geweest op de terugweg vanuit Groningen. Dat overkomt mij zelden, normaal ben ik altijd op tijd. Onbedoeld werd het zo een rock n’ roll-ochtend. Ik ben als een speer vanuit Rotterdam naar België gereden, waar George woont. Daar werd ik door George en Barry Hay onthaald met versgebakken eieren met spek. Dat haalde direct de spanning er af die ik voelde om twee helden ontmoeten. Radar Love was een grote hit toen ik kind was en ik heb toen ook de Earring zien optreden. Ik was zenuwachtiger om George en Barry voor het eerst te ontmoeten dan om met Anouk op te nemen.
Dat ik bij de opname betrokken werd, kwam door drummer Hans Eijkenaar. George had hem gebeld en gevraagd of hij ook nog een bassist wist. Daarop belde Hans mij. Hans en ik kennen elkaar nog van vroeger, we komen beiden uit Oosterhout. Daar bestond een netwerk van muzikanten, vooral bassisten en drummers. Die hebben allemaal van dezelfde docent les gehad. In anderhalve dag hebben we de hele plaat ingespeeld. De opnamen vielen voor mij precies tussen een tournee met Loïs Lane en een met Candy Dulfer in.
Er was een demo van Nobody’s Wife met alleen gitaar en zang. Daarop hebben we een akkoordenschema gemaakt voor de baspartij en deden we een take. Ik speelde wat hoge en lange tonen en luisterde goed naar de andere muzikanten. Je bouncet terug op wat je hoort. Een groot deel is improvisatie; je speelt wat je denkt wat juist is en speelt niet door de zang heen. Wat opvallend was, was dat Anouk zelf direct meezong met de band. Ze ging helemaal los, dat was kicken om te zien. De zang was ook meteen raak, heel intens. De instructie voor de tweede take was dat het wat heavier mocht. Dan heb je al een take gedaan en zit het liedje in je vingers. Die tweede take werd de uiteindelijke versie. Dat het zo snel ging, komt omdat het zo’n sterk nummer is. Als het niet zo’n goed liedje is, werkt het ook na vijftien takes niet.
Na de opnamen ging ik met Candy Dulfer mee op een Europese tournee en was ik weken van huis. Toen ik bij thuiskomst de tv aanzette en de clip van Nobody’s Wife langs zag komen op MTV, realiseerde ik dat dat het nummer was waarop ik had gespeeld. Ik had het liedje natuurlijk maar twee keer gehoord, precies die twee keer dat ik het had gespeeld. Na mijn opname heeft gitarist Lex Bolderdijk nog gitaarpartijen toegevoegd, waardoor het eindresultaat veel krachtiger werd.
Als sessiemuzikant probeer je alles zo goed mogelijk te doen. Wat je speelt moet swingen, maar bovenal bij het liedje passen. Via Sena verdien ik nog altijd aan Nobody’s Wife. Als je op een hit meespeelt, merk je dat direct aan de inkomsten uit je naburig recht. Daarbij ben ik op meer dan zeshonderd liedjes te horen, waaronder ook op een aantal evergreens, zoals Sailin’ Home van Piet Veerman, Brabant van Guus Meeuwis en dus Nobody’s Wife. Gezamenlijk is dat een leuke bijverdienste.”
