Ntjam Rosie
Ntjam Rosie is songschrijver, jazz-zangeres en theatermaakster. In haar muziek spelen haar Kameroenese roots en mode een belangrijke rol. Ze bracht zeven albums uit, waarvan Breaking Cycles (2017) de nieuwste is. Zowel voor Breaking Cycles als voor The One (2015) vroeg ze een bijdrage aan bij het Sena Performers Muziekproductiefonds. Beide aanvragen werden toegewezen.
“Ik zit in de jazz en soulscene, dat is een kant van de muziekwereld die niet zo commercieel is. Gezien de hoeveelheid optredens die ik doe in binnen- en buitenland, de aandacht van de media en de radio mag ik niet klagen, al kan het altijd beter. Je wilt mooie dingen neerzetten en dat kost geld. Ook om platen te maken heb je budget nodig. Dat verdien ik met mijn auteursrechten, naburige rechten uit Sena en gages van optredens, maar er blijft weinig over na alle aftrekposten en levensonderhoud. We werken dan ook met kleine budgetten.”
Balans opstellen
“Als je een plaat wilt maken, moet je een balans opstellen. Alles heeft een prijs, het is elke keer weer investeren. Dat stopt niet wanneer de cd is gemaakt. Zodra de plaat af is, investeer je in PR, repetities, bandleden en bijvoorbeeld promotie-optredens op radio en tv. Op die manier probeer je te zorgen dat de plaat aandacht krijgt en verkoopt, anders maak je ‘m alleen voor jezelf, je moeder en je vrienden. Je moet je albumbudget dus eigenlijk keer twee doen.”
Partners
“Om dat te kunnen financieren heb je hulp nodig. Daar komt het Sena Performers Muziekproductiefonds goed van pas. Voor mijn platen spaar ik altijd zelf, maar evengoed heb je partners nodig. Net zoals in elke business eigenlijk. Als je langs een winkel loopt, dan weet je dat de winkelier niet alles zelf heeft betaald maar er bijvoorbeeld een lening is afgesloten bij een bank om de winkel te kunnen openen. Bij een cd is dat onduidelijker, terwijl het wel heel veel geld kost om artwork te laten ontwerpen, de cd te laten drukken en bijvoorbeeld een videoclip te maken. En dan ben ik nog een artiest die zoveel mogelijk zelf doet en met een laag budget werkt. Zo werk ik bijvoorbeeld soms ook middels vriendendiensten, waarbij we op elkaars liedjes mee doen, of schakel ik familie in om te helpen, waarbij we van elkaars talenten gebruik maken.”
Artistieke vrijheid
“Als ik iets doe, dan doe ik het goed. Je wilt daarom ook nooit kwaliteit schrappen, dus op studiohuur of personeel bespaar ik niet. Dan is het heel fijn dat er een fonds is als het Sena Performers Muziekproductiefonds dat daar aan bijdraagt. We leven als muzikant in een nieuwe wereld. Cd’s maken is ouderwets, maar ze zijn nog niet helemaal verdwenen. Mijn publiek koopt nog cd’s. Per plaat kijk ik wat mijn opties zijn en welke deal ik kan sluiten met een publisher of platenmaatschappij. Zo heb ik in het verleden deals gesloten voor Zuid-Korea, Engeland en de VS. Ik ben scherp op wat ze aanbieden, wil niet dat mijn artistieke vrijheid belemmerd wordt. Dan geef ik nog liever meer les, of doe ik werk buiten de muziek om zo niet beïnvloed te worden door de commercie. Ik wil mijn geld verdienen met muziek, maar mijn artistieke vrijheid is mij heel veel waard. Zo ben ik zelf eigenaar van de masters van mijn albums; ik bouw aan mijn oeuvre.”
Waarde van muzikanten
“Het muzikantenwereldje in mijn genre is niet zo heel groot, zeker niet onder artiesten die vrijwel alles zelf doen. Zo kreeg ik via een andere muzikant de tip dat ik het Sena Performers Muziekproductiefonds eens moest checken. Ik ben blij dat ik tot tweemaal toe subsidie uit het fonds ontving. Ik vind het ook niet meer dan logisch dat een deel van de bijdrage een lening is. En het bedrag dat je ontvangt gaat altijd op. Bij zowel The One als bij Breaking Cycles heb ik van een deel van de Sena bijdrage de muzikanten en de studiohuur betaald. Zo kon ik de muzikanten vragen die pasten bij mijn visie. Vakmensen hebben hun waarde en ik weet wat de mensen waard zijn die ik vraag. Het is fijn dat je door de bijdrage in ieder geval kunt werken met de partijen met wie je wilt samenwerken en ze een nette prijs kunt betalen.”
Opluchting
“Ik ga er nooit van uit dat ik een bijdrage krijg van een fonds. Krijg je die niet, dan moet je het geld ergens anders vandaan halen. Bijvoorbeeld door langer zelf te sparen, meer korting te vragen aan de muzikanten, producer of de technicus, de plaat elders te laten mixen of masteren of andere muzikanten te vragen. Als je eenmaal aan een plaat begint, moet die afgemaakt worden. Het was dan ook een opluchting toen ik een bijdrage kreeg van het Sena Performers Muziekproductiefonds, dat zorgt toch voor minder druk op het budget. Ik vind initiatieven als het Muziekproductiefonds dan ook goed. In je eentje kom je niet zo ver.”
