a balladeer
Marinus de Goederen is zanger, instrumentalist en componist. Onder de naam a balladeer schrijft, zingt en speelt hij sinds 2002 liedjes, die hij alleen of met anderen uitvoert. Voor zijn aankomende, nog titelloze album vroeg hij een bijdrage aan bij het Sena Performers Muziekproductiefonds. De aanvraag werd toegewezen.
“Ik leef van mijn muziek en doe dat op mijn eigen manier. Dat betekent dat ik heel veel zelf doe, van het schrijven van de liedjes tot het uitbrengen. Behalve uit de albumverkoop en streams ontvang ik inkomsten uit andere bronnen, zoals uit shows, gastbijdragen bij andere artiesten of via mijn auteurs- en naburige rechten. En ik zit flink achter mijn geld aan, dat scheelt ook een boel. De auteurs- en naburige rechten zijn flink gegroeid sinds ik mijn muziek zelf uitbreng, nadat mijn eerste twee albums met een band waren gemaakt en werden uitgebracht bij een major platenmaatschappij. Nu ik zelf producent en uitvoerend hoofdartiest ben, is de vergoeding van airplay wél noemenswaardig.
Panama
Een grote platenmaatschappij bracht mijn eerste twee albums uit. De tweede, Where Are You, Bambi Woods?, was minder succesvol dan mijn debuut Panama. Daarop ontstond er paniekvoetbal bij het label, want inmiddels was er een heel team om ons heen geformeerd. Er kwam druk om een hit te schrijven, terwijl ik zo niet in elkaar steek. Ik doe dingen op gevoel. Zo dreigde ik de liefde voor muziek kwijt te raken en vroeg mij af waarom ik dit nog deed.
Sorry, kid
In die periode ben ik nog meer dan voorheen liedjes puur voor mezelf gaan schrijven, zonder rekening te houden met anderen of de vraag of het op de radio kon. Dat werd Sorry, kid., mijn derde album, dat ik in eigen beheer heb uitgebracht. Dat is mij uitstekend bevallen, al was het ontzettend veel werk. Het is het album waar ik het meest trots op ben. Sorry, kid. was een echte soloplaat. Omdat ik een heel intieme plaat had gemaakt en gewend was om met een band achter me meer uptempo te spelen, leek het mij lastig om met deze plaat op te treden in de traditionele poppodia.
Huiskamerconcerten
Zo werd ik als muzikant zelfstandig ondernemer. Dat leverde de nodige vragen op, want hoe doe je dat, als muzikant die niet per se hits wil maken? Het antwoord voor mij was te vertrouwen op mijn creativiteit, zowel op het muzikale vlak als in het bereiken van mijn publiek. Zo deed ik huiskamerconcerten, waarbij ik in kleine setting voor ongeveer 35 man per optreden optrad en tussen de liedjes door kon ingaan op de verhalen achter de liedjes. Ik treed nu op voor minder mensen dan vroeger, maar ze zijn wel stiller, kennen de muziek beter en zijn meer toegewijd. Toen ik eind 2017 een kerstplaat wilde maken, financierden mijn fans de opnamen middels crowdfunding. Ik prijs mezelf gelukkig met zulke fans.
Spotify
Gebleven zijn de hoge kosten voor het opnemen van een nieuw album, terwijl het moeilijker is om uit de kosten te komen. Vroeger kon je nog een paar duizend exemplaren van een nieuw album verkopen, maar die tijd is voorbij. Ook de komst van Spotify dwingt je om na te denken over hoe je iets uitbrengt, bijvoorbeeld door losse liedjes uit te brengen. Liever ga ik uit van muziek en creativiteit. Als ik aan nieuwe muziek werk, wil ik niet bezig zijn met de vorm die het moet worden, omdat er anders druk ontstaat. Tegelijkertijd wijst de praktijk uit dat het vaak resulteert in een album.
Ledenvergaderingen
Ik ga tegenwoordig steeds vaker naar jaarvergaderingen van Sena en Buma. Daar hoor je wat voor nieuwe subsidievormen en plannen er zijn, zoals Upstream en het Sena Performers Muziekproductiefonds. Die vind ik erg goed, je merkt dat het bedacht is door mensen die in de muziekindustrie werken en dat ze met die plannen in een behoefte springen. Het Sena Performers Muziekproductiefonds zorgt er bijvoorbeeld voor dat het makkelijker is om quitte te spelen met je album, waardoor ik meer artistieke vrijheid en minder stress heb. Zo krijg je meer lucht om te creëren. Daar profiteert het eindresultaat van.”
